آنكور به معني لنگر و قلاب است و در صنعت تبليغات به اين معناست كه چيزي يا كالايي را به يك چيز يا مفهوم مطلوب متصل كنند؛ در دنياي فروش و تبليغات براي اينكه چيزي فروش برود آنكورسازي انجام مي شود؛ مثلاً در تبليغات لاستيك، كمربند ايمني را نشان مي دهند كه بيان مي كند آن كمربند ايمني همان لاستيك خوب است. چون كمربند ايمني در ذهن ها با مفهوم ايمني تعريف شده است و حالا براي لاستيكي كه مي خواهد نشان دهد ايمن است كمربند ايمني را به تصوير مي كشند.

اين قلاب ها اساساً ذهن انسان ها را تحت تاثير قرار مي دهند. اين قلاب ها اساساً ذهن انسان ها را تحت تاثير قرار مي دهند. مثال ديگر اين است كه وقتي مي خواهند لوازم خانگي فروخته شود يك خانواده خوشبخت را نشان مي دهند كه اين لوازم خانگي در خانه شان است. در واقع براي اين خانواده خوشبخت تصويري ساخته مي شود مثل اينكه در يك چمن زار به پيك نيك رفتند و بچه هايي در حال بازي هستند كه بعد مادر صدايشان مي زند و مثلاً يك نوع مربايي روي كره شان ماليده مي شود. تبليغات رابطه عميقي با احساس افراد دارد. در مثالي واضح تر مي توان بيان كرد كه براي فروش بيمه عمر يك مجلس شادي متشكل از جوانان مناسب نيست. زيرا كه در اين سن معمولا جوانان به چنين موردي فكر نمي كنند و عالم تفكراتشان متفاوت تر است. بازاريابي عصبي درك عملكرد مغز بدون وارد شدن در جزئيات پيچيده آن است تا از آن براي بهبود عمليات بازاريابي استفاده كنيم. اين واژه براي اولين بار در سال ۲۰۰۲ مطرح شد و با استقبال چنداني روبرو نشد تا در سال هاي اخير كه اين اصطلاح بخشي از سخنراني هاي همايش ها و مقالات مختلف را به خود اختصاص داده است.

هدف بازاريابي عصبي انتقال بهتر پيام هاي بازاريابي به ديگران و افزايش احتمال خريد توسط مخاطب است. در نتيجه بودجه بازاريابي و تبليغات كاهش مي يابد. اغلب شركت هاي بزرگ قبل از توليد يك محصول تحقيقات بازار انجام مي دادند تا محصول مورد علاقه مشتريان را توليد كنند. آن ها از مردم مي پرسيدند كه دوست داريد محصول بعدي ما چگونه باشد، رنگ و بسته بندي چه باشد و چه خصوصياتي داشته باشد. سپس با توجه به نتايج نظرسنجي و تحقيقات بازار محصولي جديد توليد مي كردند. سپس اتفاق عجيبي رخ مي داد. آن محصول جديد كه دقيقاً با خواسته ها و سلايق مشتريان توليد شده بود با شكست مواجه مي شد. همان افرادي كه خودشان در نظرسنجي شركت كرده بودند هيچ گاه محصول مورد نظر را خريداري نمي كردند. بازاريابان كم كم به اين نتيجه رسيدند كه پاسخ اغلب افراد در تحقيقات بازار با رفتار خريد آن ها تفاوت دارد و گاهي كاملاً متناقض است. بنابراين هميشه نمي توان از مشتري پرسيد كه محصول مورد علاقه اش كدام است و سپس با توليد آن محصول به موفقيت رسيد.

سؤال بسيار كليدي آن است كه تصميمات خريد توسط كدام قسمت مغز انجام مي شود؟ نكته مهمي كه در بازاريابي سنتي به آن توجهي نمي شود اين است كه تصميمات خريد ما اغلب با مغز قديم انجام مي شود! تا به حال بازاريابان فكر مي كردند تمامي خريدها با بخش منطقي مغزمان انجام مي شود. البته هميشه در طول تاريخ بازاريابان مي دانستند كه احساسات بر تصميمات خريد تأثير دارد. ولي اكنون مشخص شده است كه تأثيرگذاري بخش احساسي و مغز قديم بسيار فراتر از آن چيزي است كه تصور مي كرديم. بنابراين پس از پي بردن به اين مهم كه بخش عمده خريد مشتريان توسط احساسشان انجام مي گيرد، شركت هاي بزرگ و به دنبال آن شركت هاي كوچك تر شيوه سنتي تبليغات را رها كرده و به بازاريابي عصبي روي آورند. بدين گونه كه احساس مشتري را مستقيما نشانه مي گيرند و از آن براي فروش بيشتر و بيشتر استفاده مي كنند.

منابعي براي مطالعه بيشتر

http://seokar.blogtez.com

http://seokar8.niloblog.com

http://seokar1.avablog.ir

http://webdesigner-seo.yektablog.net

webmaster-seo.takblog.net

http://seobaz7.bigsite.ir

____________________